A dislexia nas crianzas é un dos trastornos específicos de aprendizaxe máis comúns, afectando entre un 5% e un 15% dos estudantes en idade escolar. A detección e o tratamento da dislexia en crianzas son fundamentais para unha adaptación axeitada que poida aliviar, en gran medida, as dificultades asociadas a este trastorno na lectura e na escritura. A falta de motivación, o estrés e o fracaso escolar poden levar a problemas máis graves, como a depresión e alteracións de comportamento. Estas consecuencias poden evitarse mediante un diagnóstico precoz e a adecuación dos actores que participan na súa aprendizaxe.
Que é a dislexia nas crianzas?
É un trastorno de orixe neurobiolóxica que dificulta a codificación e decodificación axeitadas da linguaxe escrita. Isto significa que as crianzas teñen problemas para ler e escribir segundo o seu nivel de idade e desenvolvemento. Desde o punto de vista científico, sabemos que as causas destas dificultades en lectoescritura teñen unha orixe fonolóxica (relacionada coa correspondencia entre son e letra). O cerebro non activa de maneira axeitada os mecanismos necesarios para unha comprensión e expresión escritas eficaces. A pesar de que a dislexia pode presentar un alto grao de comorbilidade con outros trastornos, como disgrafía, discalculia ou TDAH, non está relacionada coa intelixencia nin coa madurez do neno.
A etioloxía da dislexia
Ten un forte compoñente xenético. As mutacións xénicas poden dar lugar a alteracións específicas nas rexións cerebrais que procesan os sons do discurso e que levan a unha disfunción no compoñente fonolóxico da memoria de traballo verbal. Estas particularidades dificultan o recoñecemento das grafías e poden retrasar significativamente a lectura mecánica das palabras.
Cada caso é único debido ao seu desenvolvemento e non hai dous casos de dislexia idénticos, aínda cando se dan circunstancias socioculturais semellantes.
Síntomas e diagnóstico
En nenas e nenos de preescolar e escola primaria, os signos de dislexia inclúen dificultades en actividades como aprender a falar, pronunciar palabras longas, aprender secuencias (días da semana, cores, números), aprender o nome das letras e os seus sons, e separar palabras en sílabas. Pode haber dificultades coa caligrafía e a coordinación motora fina. No caso de nenas e nenos máis maiores, poden ter problemas de lectura e escritura por debaixo do seu nivel de estudos e poden evitalos. A lentitude nas tarefas de lectura e escritura, así como na realización de exames, tamén é común.
O diagnóstico de dislexia require unha avaliación exhaustiva por parte dun especialista en lectura ou un psicólogo. As leis federais en moitos países, incluíndo España, garanten que os nenos con dislexia reciban axuda especial nas escolas públicas. Se sospeitas que o teu fillo ou filla pode ter dislexia, fala co seu pediatra e co persoal da escola. A detección e o tratamento precoces son esenciais.
Tratamento e estratexias de axuda
A maioría dos nenos con dislexia poden aprender a ler e desenvolver estratexias para manterse ao día coas clases regulares coa axuda axeitada. Estes nenos adoitan traballar cun profesor de apoio ou psicopedagogo especializado en lectura. Outros profesionais, como educadores psicopedagógicos ou logopedas, tamén poden ser de gran axuda.
A dislexia non define a intelixencia dunha crianza, pero pode levar a baixa autoestima e frustración. Apoiar ao teu fillo ou filla, promovendo a lectura e reforzando a súa confianza, pode ser fundamental. É importante lembrar que moitas persoas con éxito teñen dislexia, e o desenvolvemento das súas habilidades é posible cun enfoque axeitado.
Na vindeira entrada daremos recursos para poder traballar a dislexia desde a casa ou a aula. Isto é para traballar en conxunto co que mande un especialista, non para substituílo. Sabendo isto, todo o que se poida acompañar, reforzar e traballar na casa benvido sexa!
