Trastornos da aprendizaxe: comprender, diagnosticar e abordar.

Trastornos da aprendizaxe: comprender, diagnosticar e abordar

Nesta entrada do blog, exploraremos en profundidade os trastornos da aprendizaxe, os seus tipos e a importancia do diagnóstico. Tamén abordaremos o valor do diagnóstico na mellora do prognóstico e inclusión social dos afectado/as. Antes de seguir adiante, é importante mencionar que a existencia dos trastornos do aprendizaxe non supón a patoloxización da normalidade, senón un recoñecemento das necesidades individuais.

Os trastornos da aprendizaxe

Os trastornos da aprendizaxe son afeccións do neurodesenvolvemento que afectan á capacidade dunha crianza para adquirir e aplicar habilidades específicas. Estes trastornos non están relacionados coa intelixencia, xa que poden afectar a nenos cunha funcionalidade intelectual normal ou incluso superior.

  1. Trastornos de lectura: Os trastornos de lectura dificultan a adquisición de habilidades de lectura, como a dislexia. Estas crianzas poden ter dificultades para comprender e recoñecer palabras escritas, o que afecta a súa comprensión lectora. A dislexia, por exemplo, é un trastorno común neste grupo. Algúns nenos con dislexia poden ter dificultades significativas para ler e comprender palabras escritas, o que pode afectar o seu desempeño escolar en materias relacionadas coa lectura.
  2. Trastornos da expresión escrita: Estes trastornos afectan a habilidade dun neno para expresarse por escrito, con problemas de gramática, ortografía e organización do texto. A disgrafía é un exemplo común de trastorno de expresión escrita. As crianzas con disgrafía poden ter dificultades para escribir de maneira clara e coherente, o que pode dificultar a expresión das súas ideas por escrito.
  3. Trastornos relacionados coas matemáticas: Os trastornos matemáticos dificultan a comprensión de conceptos matemáticos e a realización de cálculos. A discalculia é un exemplo notable de trastorno relacionado coas matemáticas. As crianzas con discalculia poden ter dificultades para comprender números, realizar operacións matemáticas básicas e resolver problemas matemáticos. Estas dificultades poden afectar o seu desempeño en materias relacionadas coas matemáticas.

A importancia do diagnóstico

Un aspecto crucial no abordaxe dos trastornos da aprendizaxe é o diagnóstico. Algúns poden temer que os diagnósticos estigmaticen ás crianzas ou que os sobremedicalicen. Non obstante, o diagnóstico xogou un papel fundamental na identificación precoz destes trastornos, permitindo a implementación de estratexias educativas específicas.

Mostra a un rapaz frustrado por culpa de ter un trastornos da aprendizaxe relacionado co calculo matemático. Un diagnóstico pode ofrecerlle as ferramentas pedagóxicas para afrontar con éxito a súa etapa escolar

Redución da desigualdade de oportunidades

Unha vantaxe do diagnóstico é que permite anticiparse ás necesidades das crianzas con trastornos do aprendizaxe. A súa plasticidade cerebral ofrece “ventás” de idade que debemos aproveitar. Ademais, non é que haxa máis crianzas con estes trastornos hoxe, senón que agora prestámoslles máis atención e podemos diagnosticar con maior rigor.

A sociedade está avanzando cara unha actitude máis comprensiva coa diversidade, incluíndo a diversidade neurodesenvolvemental. A atención a estes trastornos tamén debería ser unha prioridade das políticas públicas, xa que poden afectar a unha parte significativa do alumnado.

Non estigmatizar, senón entender

Estigmatizar non é o obxectivo do diagnóstico. O diagnóstico é un medio para entender mellor e axudar ás crianzas. Un diagnóstico permite recoñecer as forzas e debilidades de cada neno/a, como no caso da dislexia, onde os nenos poden desenvolver estratexias propias para superar os desafíos.

Non debemos esquecer que un diagnóstico non define a unha persoa. A súa finalidade é facilitar a activación de plans terapéuticos e axudas sociais. Un bo educador, pediatra, médico de familia, enfermeira, psicólogo ou asistente social comparten a meta de proporcionar oportunidades iguais a cada persoa.

Conclusión

Nunca debemos subestimar o potencial dunha crianza. Cada neno, independentemente dos seus retos, merece a oportunidade de acadar unha vida plena. O diagnóstico é unha ferramenta que pode abrir portas á mellora e igualdade de oportunidades. Aprender sobre a neurodiversidade ofrece a cada neno a oportunidade de desenvolver habilidades que o axudarán a adaptarse ao seu entorno e relacionarse co mundo dunha maneira máis efectiva. Aínda que os trastornos da aprendizaxe representen desafíos, tamén representan oportunidades para crecer e aprender.

Xuntos, podemos construír un mundo onde a diversidade sexa celebrada e onde cada neno teña a oportunidade de acadar o seu potencial máximo.

#Aprendizaxe #Trastornos #Diagnóstico #Igualdade

Máis artigos

Deixa un comentario